De experimenten
De experimenten op de kinderen
Nazi-artsen voerden "medische" experimenten uit op gevangenen in concentratiekampen, waar ze zich aan geen enkele regel hoefden te houden. Omdat de nazi's sommige mensen als 'inferieur' aan anderen beschouwden, voelden hun artsen zich gerechtigd om met deze mensen te doen wat ze maar wilden. Ze werden in hun werk gemotiveerd door ambitie en het verlangen om succes te behalen.
Eén van deze artsen was Dr. Kurt Heissmeyer. In het concentratiekamp Neuengamme voerde hij experimenten uit op 20 Joodse kinderen om een geneesmiddel te vinden voor tuberculose, een wijdverspreide longziekte. Hij voerde de experimenten uit hoewel hij wist dat zijn idee van een "longvaccinatie" als medisch ongeschikt was afgewezen.
Hij "bestelde" tien jongens en tien meisjes voor zijn experimenten, en zo werden de 20 Joodse kinderen van Auschwitz naar Neuengamme gestuurd. Hij injecteerde de 20 kinderen met tuberkelbacillen en opereerde de lymfeklieren onder hun armen. Om de resultaten te beoordelen werden de lymfeklieren onder de oksels verwijderd tijdens een pijnlijke procedure. De kinderen ontwikkelden hoge koorts en hadden nog lang na de operatie pijn.
Met zijn experimenten op mensen wilde Heissmeyer bewijzen dat tuberculose bestreden kon worden door kunstmatig huidtuberculose te creëren en dat "raciaal inferieure" mensen vatbaarder waren voor tuberculose.
De eerste hypothese van Heissmeyer was onder deskundigen al lang voor de experimenten bekend als wetenschappelijk onhoudbaar. De tweede stelling was uitsluitend gebaseerd op de racistische en antisemitische ideologie van de nazi's.
De moord op de kinderen
Begin april 1945 was het duidelijk dat Duitsland de oorlog zou verliezen. Britse troepen naderden Hamburg snel. De Nazi-officieren vreesden dat de gruwelijke "medische" experimenten die op de kinderen werden uitgevoerd aan het licht zouden komen. Dus gaf Max Pauly, de bevelhebber van het concentratiekamp Neuengamme, de hospik Dr. Trzebinski de opdracht om de kinderen te doden.
Laat in de avond van 20 april 1945 werden de nietsvermoedende kinderen ruw wakker gemaakt. Trzebinski en zijn helpers vertelden hen dat ze teruggebracht werden naar hun ouders. Samen met hun verzorgers en zes andere gevangenen werden ze per vrachtwagen van het concentratiekamp Neuengamme naar de Bullenhuser Damm gebracht.
Het voormalige schoolgebouw was een satellietkamp van Neuengamme in Hamburg en stond op dat moment leeg.
Leden van de SS namen de kinderen mee naar een van de kamers in de kelder en bevolen hen zich uit te kleden. Trzebinski gaf hen een verdovingsmiddel - morfine - zodat ze zich niet konden verzetten. Sommige kinderen vielen in slaap en stierven onmiddellijk. Degenen die nog ademhaalden werden naar een andere kamer gebracht en opgehangen.
Sommige kinderen wogen zo weinig dat de strop niet gesloten kon worden, dus trok Johann Frahm, een SS-Unterscharführer, de lichamen van de kinderen met zijn hele gewicht naar beneden. Twee dagen later, 's ochtends, werden de lichamen naar het concentratiekamp Neuengamme gebracht en gecremeerd. Na de oorlog getuigde Johann Frahm dat de kinderen "(...) vervolgens aan haken werden opgehangen als foto's aan de muur".
